Witte Wieven (De Marken, Wormer- en Jisperveld)

In deze vroege morgenstond
bij het breken van het licht
tekent mijn ontwakend oog
in neveldauw haar vele
dunne engelen.

Dwalend langs het spiegelvlak
van sloten en stille wateren
bedekt een oude mythe
ons natte laagland
mijn moeras.

Als witte vleugelslagen
ontstijgen zij het aardse
aanvaarden de terugtocht
naar zonnen en manen
hun vochtige schaduwen
in gouden randen
achterlatend.

(c) Joke Konijn

2017-09-12T20:10:17+00:00 Gedichten Joke Konijn|

Geef een reactie