Vera Jongejan is behalve dichter beeldend kunstenaar en woont en werkt in de Havenbuurt (Zaandam). Ze is lid van Tengel, de Onafhankelijken, het Nederlands Portretschap, Schrijfversspeelplaats de Klus en de Amsterdamse Voorleesclub. Haar debuutbundel Draden van het verleden met eigen illustraties verscheen in 1994 bij uitgeverij De Beuk. In 2001 volgde Tussen het zoet, ook met eigen illustraties. De bundel werd gerecenseerd in het Noordhollands dagblad. Vera schrijft achter de woorden aan, stuurt bij. Ze doet dat met toenemende verwondering. En alles kan een aanleiding zijn.

Estafette van de kortste nacht

 

 

 

 

 

De kortste nacht dwingt de langslaper
tot haast. Hoe snel kan hij in het land
van dromen belanden?
Van maan tot maan liegt het
een waaktoestand. Een wende
valt op niemand te verhalen.
De nachtwaker staat met één voet in de dageraad
In het donkerste van de nacht
 en wordt door die gedachte al
 aan het wankelen gebracht.
 
Maar nee, zegt de geest van de slaap,
ik laat me niet opjagen. Kijk dan, de sterren!

Via de mail geschreven door dichters van de Zaanse Dichterskring.

Joke Kaviaar, Vera Jongejan, Martha Schaap, Mandy Pijl en Ellis van Atten

Ochtend in de Bangkokstraat

Terwijl de volle maan, een vage droom nog

links aan een bleekblauwe hemel staat

laait het rechts reeds oranje van zon

achter de toren met de hakkelige balkons.

Soms is er gratis mist, wordt die uit het uitzicht gewist.

Is er weer de schoolplaat die uit huisje, boompje, auto,

mensje en een sluipende poes bestaat,

(molshopen, eksters) en daar ga ik de steeg door.

Zo word ik dagelijks geboren, glijdend over de in weefpatroon

gelegde stenen, glimmend vochtig of bevroren.

In het koude gras staat een wat verloren grote kraai.

Omzichtig kijkend verontschuldigt hij zich.

(c) Vera Jongejan, januari 2017

2017-09-11T19:32:26+00:00 Gedichten Vera Jongejan|