Boven een dijkje in het wijde Wormerland
staat een torenvalk veerkrachtig wind te wieken
gelijk een helikopter boven zee of strand
in surplace, al koekeloerend en maar kieken

wat onder hem bewegen wil als daag’lijks brood.
Met vrome vleugelslag is hij aan het bidden
onderwijl het vizier scherper op het midden,
het doelwit gekrijt en dán, de val voor de stoot.

Maar plots op kruisteken schuift ongebeld een fiets
door het beeld, verschrikt de vogel voor even
die wegzwenkt, de nederlaag half toegegeven.

Mocht men mij ooit bevelen, schrijf alles of niets,
antwoord ik, in de natuur wordt wet geschreven.
Wie van standpunt verandert, schept afstand, vindt iets. 

(c) Hans de Roo