De mooiste herberg van Nederland

Ik heb heimwee naar het
verre verleden 

Dan creëer ik mijn eigen
magische beelden:

De oude wind en de straten, ongeplaveid
donker, met misschien ergens
een lantaren, enige troost 

Reizigers, over het water
van ver gekomen in het
duister, de mist
verlangen naar onderdak. 

Een houten pand stond
400 jaar te wachten om
‘herinnerd’ te blijven:
Vakmensen hebben de ziel
gevonden en ontrafeld.

Nu dwaal ik in mijn eigen beelden
die werkelijkheid werden.
Met dank aan de vakkunde
tot kunst verheven! 

(c) Geraldine Bank- Caenen

2017-09-12T19:43:50+00:00 Gedichten Geraldine Bank-Caenen|

Geef een reactie