De beren zijn los

Een gedicht geschreven na het bijwonen van een debat met Zaanse politieke partijen. Verscheen ook op de nieuwssite De Orkaan.

De beren zijn los!

Met honingzoet grommen storten ze zich op het koekhappen
met handen op de rug gebonden likken ze elkaar de vingers af
zonder elkaar te verwonden. Scheidslijnen verkleinen
tussen oude en jonge wijnen

Het is een transparant klimaat-, energie en CO2 neutraal debat
Circulaire politiek. Hergebruik van rooksignalen in een vieze stad
Snijd die koek maar scherper, dat geeft minder kruimels
Versterk de stellingen met grondig bodemonderzoek
naar de funderingen van partijprogramma’s

Met Zaanse allure groener gezonder. Samen werken, samen leven
Samen sterker in een streek, begrensd door de som van CO2 remissies
Eén auto + één auto = één of twee te veel?
Investeren in saneren of het als feit accepteren?
Excuus vinden in het groenparkeren?
Mosterdgas komt na de maaltijd
Het is levenslang leren

Balanceren op sociale scheidslijnen. Arm, rijk, laag of hoog opgeleid
Doelmatig diversiteit forceren op basis van ongelijkheid
als wonen tussen servet en tafellaken niet te betalen is
is dweilen met de gaskraan open. Close the tap!

Planeetbrede visie onder het gemeentelijke dak
waar burgers het spreekgestoelte beklimmen
Integere participatie door interruptie met eigen stem
Klare taal die zich niet laat gijzelen door
een ghostwriter met gevoel voor ironie en
politiek belang achter het digitale behang
waar samen werken, samen leven, samen sterker
ook samen bestrijden, confronteren en blokkeren is

Buiten de grenzen van debat is er zicht op de ‘unplugged’ versies
Kinderen met vrolijke buttons, kekke gekleurde jassies
bij de kapper met een te hoge haargrens, jongeren met een woonwens
overkokende instructies op inductie en altijd maar op de fiets
onbevangen zoete broodjes smerend
zonder blad voor de mond
Net mensen. Burgers. Beren

©Ellis van Atten

Geef een reactie