About Ellis van Atten

Ellis van Atten vormt met Jeroen van Leeuwen vanaf 1 april 2017 een stadsdichtersduo voor gemeente Zaanstad. Naast gedichten schrijft ze blogs, columns en korte verhalen die grotendeels te lezen zijn op haar website. De poëzie is voor haar een vorm om alledaagse indrukken te verwerken. Haar gedichten worden grotendeels geschreven tijdens het hardlopen. In 2016 drong ze met haar gedicht Kleine Man door tot de top 100 van de Turing gedichtenwedstrijd.

Literaire Salon: Nescio

Stadsdichters Jeroen van Leeuwen en Ellis van Atten lieten zich voor de Literaire Salon van 4 februari 2018 in het Zaantheater inspireren door het werk van schrijver Nescio met een knipoog naar vogelschilder Rein Stuurman. En met geluidjes.

 

Zijn leven een gedicht

Dralende dolende dromer in driedelig grijs
draait kaarten op kantoor, verhaspelt teksten
stuurt, schuurt en verwoordt natuur tussen grauw en groen
De zin van korte zinnen in spreektaal geschetst
Gedragen wintervacht op volle waarde ingeschat
Nadat de auteur bevroor, verloren lezers het vlies
Kijken van Muiden naar Ransdorp en terug
onder schitterende teere lucht
het ware leven

Zien is kennen
Oosterse oktobermaan schijnt door nevel in India
over brede wegen en vele bomen. In gebroken tijdsloten
springen met polsstok over sloten. Het stroomt vanzelf
opgelost in wind naar gelinieerde velden met woorden
Overdraagbaar beeld zet  tijd stil in kwajongensdromen
Verlangen naar vrij vrolijk zonder fronsrimpels
in lichtmetaal kraakwater. Muggen dansen in de zon
Gevallen bladeren composteren en conserveren
het jongetje onder een steen

Zien is kennen
Verbazing in verhalen van vogelvrije fantasie. Pionier
over een schaakbord zonder hokjesgeest
Hemelbestormer, wereldwandelaar door het wijde veld
De dieren menselijk in dit kleverige leefgebied waar
steden opdoemen. Ze fokken maar raak!
Het bijgeloof van reisgenoten vluchtig in rook opgegaan.
De laatste ademtocht van tollende toeschouwers
Afstandelijk onbeschreven zachtmoedigheid
Is een dagboek gemeenschappelijk grondbezit?
Ik weet alles

Ik weet het niet
Zien is kennen

Dichtertje worden en dan hard vallen in titanenstrijd aan
tafel gedekt door den Uitvreter. Herkauwde frases verlegd
Geef hem geen vinger is een vuistregel. Huisregel:
Krakende karigheid bij het krieken van de dag
Bescheiden boekhouding bijhouden van het Nederlandse landschap
Hersenspinsels in papieren muren opgesloten
Als dit geheim verraden wordt, ligt het karakter bloot
Analogieën gestolen. Schoonheid zichtbaar
Wij nemen zijn hand
Is zien kennen?

Zijn leven een gedicht

Ik ben een terugkijker

Wie geeft antwoord op de laatste vragen?

Ik weet het niet
Schrijft u over mij maar weinig tot niets

Zaanse dichters dromen over feest

Tijdens het evenement ‘Dromen over feest’ in Zaandijk op 17 december 2017 betraden vijf dichters een bijzonder podium: het Honig Breethuis aan de Lagedijk. Het pand, de bewoners en hun bijdrage aan de papierhandel leverden inspiratie voor een aantal gedichten. Door op de namen van de dichters te klikken, kunt u hun gedichten nalezen!

Kees Jan Sierhuis memoreerde dat de onafhankelijksverklaring van de Verenigde Staten op Zaans papier geschreven is. Thijs de Lange kroop in de huid van de papierfabrikant, Margriet Dijkstra waande zich een bewoonster, Roselien Brondy stelde vragen bij de verdrinkingsdood van Aagje en Ellis van Atten droomde van een jurk in Zaans zachtblauw.

De dichters genoten van een steeds wisselend publiek in de Blauwe kamer met uitzicht op de Zaan en werden zelfs versterkt door Pier van Leeuwen, die de collectie beheert.

 

 

 

 

2017-12-18T16:47:46+00:00 Nieuws Zaanse Dichterskring|

Een droomjurk

Ter gelegenheid van ‘Dromen over feest’ in het Honig Breethuis op 17 december 2017

Ik droom een jurk van glanzend satijn

met geborduurde bloemen in duizend kleuren

Ik droom kant en parels in mijn opgestoken haren

Ik droom een paleis. Ik droom een tentjacht

Laat de boeierknecht me varen langs

de dansende lichtjes op de Zaan

Ik droom muziek, antiek en fijnbesnaard

Ik droom een feest in Zaans zachtblauw

Kleur het verleden mooier dan vandaag

 

Maar de fijne kraag verstijft het beeld

van rijkdom in een keurslijf

door veters getailleerd

Gestreken plooien in de rokken snijden

de weg af van een freule die afgepast

haar dans stampt door de porseleinkast

Onder het tapijt zijn sporen geveegd van

vergeten knikkers van kinderen

die buiten het gareel willen stuiteren

en om het papier trekken verwachtingen

de riempakken strak

Vrijheid achter fantasierijke schilderingen geplakt

 

Ze droomt een jurk van rekbare zachte stoffen

met frisse kleuren losjes over het hoofd aangetrokken

Ze droomt wind door haar haren. Meegolvend over

de baren, waar zij aan het roer de koers bepaalt

Ze droomt een huis om vrij in te bewegen

een bed waarin ze languit kan zweven

Ze droomt muziek zonder partituren

Ze droomt een feest in Zaans zachtblauw

Fabrikeurt de toekomst mooier dan vandaag

 

Zonder me te snijden aan de scherpe randen

verpak ik mijn dromen in velijnpapier

Vier zonder storende verwachtingspatronen

een Zaans zachtblauw feest

2017-12-18T16:09:12+00:00 Gedichten Ellis van Atten|

Zoals het vroeger is geweest

Ter gelegenheid van ‘Dromen over feest’ in het Honig Breethuis op 17 december 2017

“Dromen over feest” in dit huis
misschien zoals het vroeger is geweest
Langzaam dwalend door dit huis
doorvlochten van zijn vroegere bewoners
werd ik gevangen in mijn fantasie
bevond mij opeens in de tijd terug
daar Jacob Breet bij de smuiger
waar verhalen en wijsheden op steen
verwijzen naar Bijbelse voorstellingen
en bijzondere landschappen
dochter Maartje wijst aan
vraagt om de betekenis
de man vertelt, kennis wordt overgedragen
zij luistert intens geboeid
haar hand streelt de tegels
een vinger volgt de lijnen
van een scheepje
je ziet haar dromen
terug in deze tijd
kijk ik geboeid naar de
tegels van deze oude smuiger
zou alle verhalen willen horen
2017-12-18T15:30:25+00:00 Gedichten Margriet Dijkstra|

Aagje

Ter gelegenheid van ‘Dromen over feest’ in het Honig Breethuis te Zaandijk op 17 december 2017

Geketend aan haar toekomst beeld
Baande ze zich een weg naar de oever
Het gras aan de overkant leek groener
Ze dompelde de was in het water
Bij een gedachte aan haar man
Kwamen donderswolken bovendrijven
Ze wilde dit niet met haar leven
Ze waagde niet deze sprong des levens
Maar was nieuwschierig naar een nieuw verhaal
Er klonk een plons….
Het nieuwschierig aagje
Haar droom kwam ten einde
Ze stierf kinderloos
Koos ze echt voor dit einde?
Of is het slechts een overlevering
En een voedingsbodem voor een nieuw verhaal?
2017-12-18T15:26:50+00:00 Gedichten Roselien Brondy|

Honig Breet

Ter gelegenheid van ‘Dromen over feest’ in het Honig Breethuis te Zaandijk op 17 december 2017

Stelt u zich eens voor

U leefde rond de negentiende eeuw

En u was papierfabrikant

U had een rijk leven

U had verschillende panden

Een park in uw bezit

Daarop ook een deftige

En welgeconserveerde inboedel

Waaronder een staand horloge

Van bijzonder schoonen vorm

Met speelwerk

Maar ook het toilet in huis

Mocht er zijn

Stelt u zich dat eens voor

Afijn, uw leven was

Niet enkel pais en vree

Uw vrouw had een aantal miskramen

Uw dochter verdronk

En uw zonen overleefden ook

Een aantal kinderen

Maar dan ging u op vakantie in Duitsland

Of u verzamelde Chinees porselein

Ondertussen

Werd uw papier gebruikt door Napoleon

En stond u midden in het industriële

Centrum van de wereld

Het succesvolle bedrijf ging

Van generatie op generatie

Werd opgesplitst, van naam veranderd

Tot uw zoon het in handen kreeg

Hij ging niet mee met de ontwikkeling

Van de stoommolens

Concurrent Van Gelder

Ging er met de winst vandoor

Einde verhaal

Dit huis ademt geschiedenis

Van mooie en mindere momenten

– Hier is vast ook gedroomd over feest –

Een gedicht is te kort

Om dat allemaal te beschrijven

De muren weten alles

De mens kent slechts een deel

2017-12-18T15:23:59+00:00 Gedichten Thijs de Lange|

Carry van Bruggen en Jacob Israël de Haan

De Literaire Salon van ‘Mens, durf te lezen’ op 19 november 2017 stond in het teken van Carry van Bruggen en Jacob Israël de Haan. Broer en zus, geen tweeling, beiden geboren in 1881, beiden schrijvers, beiden leefden ze een bijzonder leven. Hun jeugd brachten ze door in Zaandam. De stadsdichters lieten zich inspireren, schreven samen, Jeroen van Leeuwen maakte er met Mark Nieuwenhuis, trompettist en componist een bijzondere muzikale voordracht van.

Tot het einde en weer terug

 

Een dorp in Drenthe met woeste grond vol heide

Verplaatst voor sompige velden

Waar men palen laat heien

Op te bouwen

Dit gezin was bindend, afwijkend

Licht schijnsel boven zilveren kandelaren

Gezien door beslagen brillenglazen

 

Een afstand overbruggen tussen

dag en nacht, licht en donker, vroeger en nu,

man en vrouw, binnen en buiten

is schrijven tussen huisje en sloot

is tijd verdrijven met hink-stap-sprong

is verschil bedrijven

Jij bent anders dan ik

 

Een meisje is geen jongen

Ik brei tegendraads

Net als jij pleeg ik verzet

tegen de verwachting

Wij zijn gelijk

 

De verwachting rook ik uit met een sigaret

koket geknepen tussen mijn gelakte nagels

verjaag ik de mannen uit mijn leven

terwijl jij ze streelt en ook uit

de hof van Eeden wordt verdreven

 

Pathologisch afwijkend leven

is vechten met engelen op Jacobs ladder

door vader voorgezongen

 

Onderbuikgevoel

Ruggen staan stevig

In een bronzen boekenkast

Wonen bevroren bijen bezig

Weemoed komt goed van pas

Het Volk verbrak de relatie

Zion aan de Zaan

Het geopende hart klopt in operatie.

 

De schrijvers schreven tot de minderheid

Het was vaak

Te veel

Overschreeuwd door een zwijgende meerderheid

Normen en waarden

Stormen verwaaien

1881-1881-1881-1881

 

Afwijken is voldoen aan de verwachting

De traditie hebben we steeds weer in vlam gezet

 

Jouw kaars is als eerste met geweld uitgeblazen

de mijne zachtjes ingeslapen

We vierden ieder maar een half feest

samen één

Wij zijn anders en gelijk

 

 

 

 

 

 

 

Over leven

Tijdens zonsondergang
vindt er een aanslag plaats
in onze stille boomgaard
 
Negentien kauwen
overvallen
drie pruimenbomen
die in dit avondlicht
op haar prille stammen pronken
met het gerijpte fruit
 
Met veel kabaal
trekken de hongerige snavels
grof aan het vlees
van de rijk gevulde takken
waardoor ze dreigen
te breken
 
De volle kruinen
zwiepen heen en weer
om de gewelddadige vogels
van zich af te schudden
maar het moorden
gaat door
 
Naast de boomgaard
begint een zachte regen
 
Als met een passer
beschrijft zij onze kringloop
in een vleeskleurige sloot

 
Joke Konijn
oktober 2017

2017-11-01T10:09:42+00:00 Gedichten Joke Konijn|

Dichters in het Theehuis

Dichters van de Zaanse Dichterskring presenteren zich in de maand november op de zondagen in het Theehuis op de Lagedijk 39 in Zaandijk op uitnodiging van Joke Konijn, kunstenares en al sinds de oprichting van de Zaanse Dichterskring lid.

zo. 5 november Roselien Brondy en Geraldine Bank
zo. 12 november Thijs de Lange
zo. 19 november Hans de Roo
zo. 26 november Joke Konijn

Het Theehuis is in november open op zaterdag en zondag open van 13.00 – 17.00 uur, behalve op zaterdag 4 november is het Theehuis gesloten, poëzie is dan te vinden op het Hembrugterrein !
Tevens is het Theehuis ook op zaterdag 11, 18 en 25 november en op de zondagen open voor de expositie van mijn olieverfschilderijen en keramiek.

2017-11-01T10:05:14+00:00 Nieuws Zaanse Dichterskring|

De Zaanse Geschiedenis

De tweede editie van de Zaanse Geschiedenisquiz vond plaats op 31 oktober 2017 in het Zaantheater. Een leerzame, gezellige en spannende avond, georganiseerd door het Gemeentearchief Zaanstad, het Zaantheater en de Vereniging Zaans Erfgoed. De stadsdichters Jeroen van Leeuwen en Ellis van Atten verdiepten zich ook in de Zaanse Geschiedenis en schreven.

 

Een Zaanse Geschiedenis

Noordse wind gaat liggen
Plat op haar rug
In dit blubberig land viert het feest zichzelf ..in samenspraak met Osiris
Groeipijn aan natuurlijke oevers stroomt over toekomst die hier is
Wilde bloemen bloeien in het zilveren zoemen
Benoemen van totale ontwikkeling in verwildering
Zes eeuwen voor het begin van een jaartelling
Weinig werd overgeleverd ondanks de kunst van verhalen vertellen
Wij graven zonder woorden naar nederzettingen
tussen de zeeklei, leem en veenpakketten.

Potscherven van vergeten bewoners
bewijzen bestaan achter strandwallen
Schreeuwende zeemeeuwen vliegen
langs oevers van een veenriviertje
en broeden op het oer IJ
gescheiden van de zee
Waterverplaatsingen, volksverhuizingen
de Romeinen namen deel
Bewoning langs drassige wildernis
woest moeras en vormend veen
Sporen in slotenpatronen

Woest stuwt een storm het IJ tegen Assendelver Zeedijk
Kolkend blauw met witte koppen tot in Beverwijk
Ogenblikken bevroren en traanden maanden
Weinig bronnen bestaan over de West-Friezen en Saenden
Lang geleden werd oud leven toegedekt met nieuwe bodemlagen
Ontginningen door dempen, dijken aanleggen en bomen zagen
Knotwilgen als obelisken, ridders zijn strijders te paard
Boeren verhandelen voedsel op markten van tijdelijke aard
We zijn vertrokken op een vloot vlotten achter de rest aan
Plannen bedacht als vlam in de pan door de machtige Banne van Westzaan

Van hout zaagt men boten, haringbuizen varen uit
Fluitschepen trekken door Zaanse Straten naar de Oostzee
Daar hijst men de spek op aan karnaten, eet men scheepsbeschuit
De bedrijvigheid groeit, maar levens gaan verloren
Ook de walvis wordt met de dood bedreigd
Een graf wordt niet gegraven
het water wel uitgediept tot grote havens
Het monster is tot leven gewekt
In pakhuis de Vrede gelegd
Overslag tot aan vandaag

Veenpolder drassig land vastgeklonken op palen,
zaagmolens draaien en malen
Het zijn houten motoren
Een gezegde zacht uitgesproken in Nauerna met Zaanse neurie
bleek later een spreekbeurt over de Spaanse furie
De laatste jury staart verbaasd maar spreekt niet.
Stil staren naar voorbijflitsende lichtjaren op een racefiets

Fabrieken stomen de Zaanstreek op met zelfgebouwde machinerie
laten rijst, meel, cacao en koeken van de band rollen
Bouten, moeren en slijpende tollen vormen metaal tot kanonnen
Voor de oorlogsindustrie is economie de munitie
Draaiende treinsporen botsen met de vaart
Ondergronds reist de tijdlijn
tussen werk en thuis
tussen metropool en groene dorpen
tussen toen en nu ligt tijd en geld
Goed bewaard?
Over honderd jaar volgt nieuwe interpretatie
Wat je nu doet is morgen geschiedenis
wie wint of verliest is een tijdelijk inzicht

Sporen in de modder, woorden vol gedonder
De oorlog
Ooit begonnen
Nooit gewonnen
100 seconde verloren binnen een eeuw uitgeluid
Wanneer monumenten spreken. Een vliegenier gered
Op bankjes liggen dromen over de bankier van het verzet
Zweef vertraagd door zijn straat linksaf door de laan der vrijheid
De recente historie vertoont kenmerken van een ijstijd
Messteken in hartverscheurende treurige episoden
Mensen, kinderen aanbaden verdwenen goden

Meer arbeid dan mensen in een samengesmolten stad
trekt werkers van ver met handen uit de mouwen
Spaghetti en broodjes döner overgoten met lawaaisaus vullen
de toch al volle maag. Stadsgrenzen worden verplaatst
De Zaankanter heeft kleur gekregen – is meer dan groen
na volksverhuizingen. De geschiedenis herhaald vooruitgeschoven
is nooit afgelopen

Alles groen als gras blijft zoals het vroeger was
Zoals het vroeger was, is het nog steeds
Geschiedenis leeft
Lichtjaren
bakens maken in de Zaanse aarde
kriskras verdwalen over paden, straten waren nog water
Gisteravond spreekt zich uit in onbeantwoorde quizvragen

Ellis van Atten & Jeroen van Leeuwen, oktober 2017